blog

Ik heb nog nooit zo'n criminele sportieve vertoning gezien als het Nederlands voetbalspel op het vorige WK. Er was geen liefde voor het voetbalspel of sport in het algemeen. Nederlanders zijn arrogant en eisen winst op als een soort natuurlijk recht (dat doen zowel de spelers, die natuurlijk verwende kinderen zijn, als de meeste kijkers). Er is geen saamhorigheid tijdens EK's en WK's, alleen een gemakkelijk legitimatie voor het bouwen van een feestje. Een Nederlands feestje is een asociale bedoening: het is veel roepen en toeteren op straat zonder rekening houden met anderen. En daarom was het makkelijk al tijdens de voorbeschouwing van Nederland - Duitsland af te haken. Nadat ik had gezien: een analist die zei dat Van der Vaart beter is dan de sterspeler van Duitsland, wat me erg sterk lijkt, hoewel ik nooit voetbal kijk; en een Van der Vaart (denk ik, die ene met zijn rugnummer op zijn arm getatoeëerd) die erg boos was omdat hij niet water had gekregen voordat hij er...

Voor mijn bemoeienissen met de Haagsche politiek en GroenLinks, probeer ik mij zoveel mogelijk te laten inspireren door de tv- (en boeken-) serie Game of Thrones. Ik volg nu een cursus lokale politiek. Eén van de mede-cursisten zei mij dat ze vond dat een gemeenteraadslid maar weinig in de pap te brokkelen heeft, vergeleken met bijvoorbeeld een ambtenaar. Ik antwoordde dat ik dat niet erg vind: het is immers allemaal maar toneelspel. Verder probeer ik te werken aan mijn Varys-status. Zo onthulde ik raadslid Inge, zomaar tussen neus en lippen door, dat ik wist dat de fractie over mij geroddeld had tijdens het vorige fractieoverleg: één van mijn 'little birds' had mij dat ingefluisterd. Inge was er even sprakeloos van (toegegeven: eigenlijk omdat ze zo snel niet wist waar ik het over had).