Posts

Posts uit 2021 tonen

House of Gucci, minireview

De laatste dag dat het kon, ben ik naar de bioscoop geweest! Ik wilde House of Gucci wel zien en dat heb ik dus gedaan.  Ik heb de indruk dat Ridley Scott op zijn gevorderde leeftijd (84) nog al die films maakt, waarvan een meer regulier persoon zou zeggen 'deze films hád ik eigenlijk ooit nog willen maken'. Hij heeft dus continu iets van vijf films in productie. En ik wilde wel zien wat de regisseur van Alien, Blade Runner en Gladiator zou doen met een campy, kostuumachtig drama als dit. De trailer vond ik in ieder geval heerlijk dramatisch. In het slechtste geval zou het een geniale mislukking zijn.  Het zat een beetje in tussen dat slechtste en beste. De film leek niet precies te snappen wat het wilde zijn. Het was bijvoorbeeld vaak nét niet zo campy dramatisch als in de trailer. En in plaats daarvan was er op die momenten dan niks, alleen een verhaal 'en toen gebeurde dit'.  En (deze observatie las ik in een review, op rogerebert.com) acteurs leken te spelen of ze i

Klimaatactie en persoonlijke verantwoordelijkheid

Afbeelding
  Ik had deze meme, van de Facebookpagina Veganarchist Memes: Breaking Leftist Speciesism ,   geplaatst in de Facebookgroep van de Nederlandse Klimaatbeweging, met als begeleidende tekst ‘voel me persoonlijk aangevallen’: Niet iedereen vond de meme leuk. Men las hem als terugbrengen van klimaatactie tot persoonlijke verantwoordelijkheid. Net zoals bedrijven dat kunnen doen, of neoliberale politici. Het bezwaar tegen zulk zogenaamd consumentenactivisme, is dat het niet zorgt voor de systeemverandering die nodig is. Maar zo las ik de meme niet. Mijn begeleidende tekst was ‘voel me persoonlijk aangevallen’, omdat mijn klimaatactie zich inderdaad erg richt op bedrijven, zoals Shell. Maar ik denk dat we die bedrijven niet alleen moeten aanvallen, maar dat we er óók iets tegenover moeten stellen. Natuurlijk uit Vegananarchist Memes zich confronterend. Dat vind ik de toegevoegde waarde van de pagina. Zo kan ik het waarderen als ze het hypocriet noemen dat linkse mensen tegen onderdruk
Ik had een vriend die de meeste van zijn collega's, nogal misantroop, toedichtte dat ze in hun tijd op aarde niet veel meer doen dan 'brood in stront omzetten'. Nu ik het uitpakken van mijn verhuisdozen heb hervat (nog netjes binnen vijf jaar!), denk ik dat we allemaal vooral veel huisstof veroorzaken.
Ik werd op straat aangesproken door een mevrouw: "Misschien een gekke vraag, maar ik moet bij de tandarts zijn en ik weet niet op welke bel ik moet drukken. Ik ben een tijdje weg geweest." Ik antwoordde: "Hoe moet ik het dan weten?" Zij antwoordde: "Nou, u bent van deze tijd." Het was inderdaad een beetje een vreemde bel. Hij zag er meer uit als een naamplaatje, maar zat een labeltje op 'bel'. Na wat drukken lukte het me te bellen. En na nog een keer bellen wist ik de deur op tijd voor haar open te duwen. 
Bij mijn werk hebben we een parkeerplaats kat: vanaf mijn werkplek kijken we uit op een (nu grotendeels lege) parkeerplaats en daar is regelmatig een kat. Hij is wit met wat bonte vlekken. Vandaag praatte ik met mijn collega, terwijl ik achter hem, door het raam, de kat aan het jagen zag. Ik dacht dat hij op niks joeg, bijvoorbeeld op de schaduw die de zon op de parkeerplaats laat vallen, maar mijn collega zei, nadat ik hem erop attent had gemaakt: 'Nee, hij heeft een muis'. Ik geloof dat ik dat soort gejaag nog nooit heb gezien. Dus ik vond het wel beetje zielig voor de muis: heel vaak, minstens tien keer, dat de kat op hem sprong, beet en door elkaar schudde, ermee rondliep in zijn bek en dan voor dood achterliet. Waarna hij op een afstandje op de loer ging liggen, de muis zijn kans schoon zag en wegsprintte, de kat weer op hem sprong enzovoorts.  Een indrukwekkende ontsnappingsmanoeuvre van de muis was heel hoog springen. Ik bedenk me nu dat zo'n lege, uitgestrekte parke

neefjes op social media

Afbeelding
Ik logde laatst in op Instagram en zag toen dat mijn neefje Job mij volgt. Ik blij. En ik werd nog blijer toen hij -als enige- deze foto van deze mooie container likete, in mijn serie over afvalcontainers: Dus ik volgde hem terug. Maar hij moet eerst toestemming geven voordat ik iets kan zien, en dat deed hij niet. Dus daar vroeg ik naar, toen ik hem gisteren offline zag. Hij reageerde daarop met een soort schouderophalen, van ‘jammer joh’. Maar ik snap het wel. Want zijn moeder, mijn zus, vertelde later dat ze wel nieuwsgierig is wat al haar zoontjes op social media uitspoken. Dus ik beloofde plechtig door te geven als ik iets vreemds zou zien. Maar ik zie dus niks. Of bijna niks, want er was troost: neefje Nathan zit op TikTok en die was blij dat ik hem ging volgen. Nathan zit nog niet in de puberteit en is 11. Hij is een echte contentcreator, dus misschien dat hij mij meer als publiek ziet. Hij maakt Roblox video’s en die hebben allemaal rond de 200 views. Zijn laatste video ging ov

Of de buurtsuper dit keer gestemd had

Ik kom er misschien nog meer voor de gezelligheid dan voor de late night snacks (inclusief late night: net voor de avondklok)... Ik: "Heb je nou nog gestemd?" Buurtsuper: "Ja, op jouw partij!" Ik, blij: "Echt!?" Buurtsuper: "Haha, nee. Niet gestemd." Ik: "Ahh. Maar je hebt wel mijn flyer gelezen, voor als volgende keer gaat stemmen?" Buurtsuper, ik geloof serieus: "Ja, BIJ21 heet je partij toch?" 
Ik was wel aangeslagen door de behandeling van Sylvana Simons door de BBB-voorvrouw, Caroline van der Plas, bij Jinek afgelopen donderdag . Zo'n kwaadaardige onverschilligheid naar Simons als persoon en de belangrijke standpunten waarvoor ze staat. Van der Plas stelde een vraag die geen vraag was, maar een gebod: er zijn 17 miljoen Nederlanders en daarom moet jij maar een toontje lager zingen. Het maakte haar niet uit dat niemand aan tafel haar redenatie volgde. Dat nota bene Eerdmans ging uitleggen: als politieke partij vertegenwoordig je een bepaald standpunt. Ik zou mezelf niet geschikt achten om in Simons schoenen te staan. Het lijkt me zó zwaar om rustig en helder je boodschap te blijven verkondigen, terwijl je zó vijandig wordt benaderd. Door zo'n BBB-voorvrouw dus. Maar ook door de rest van zo'n tafel bij Jinek, die geen vinger uitstak om te helpen. En dan zo'n Jinek zelf, die als gespreksleider had moeten ingrijpen, maar daar alleen een grap van maakte door te z

Antiracisme en de klimaatstrijd

Fijn om bij het klimaatalarm te zijn, pijnlijk om er degenen te zien die mij Den Haag Fossielvrij hebben uitgezet, omdat ik er antiracisme en intersectionaliteit wilde introduceren. Het zal wel getuigen van een leven van privilege, maar heb me nooit eenzamer, erger in de steek gelaten en verraden gevoeld dan hierin. Mensen waarmee ik jarenlang heb samengewerkt, die me van de één op de andere dag niet meer wilden kennen en anderen die deden of dit normaal was. Ik ben hierbij geen slachtoffer geworden van racisme, want ik ben wit, maar wel denk ik nu beter te snappen hoe racisme groepen verdeelt en actie voor een betere wereld frustreert. Ik denk dat de klimaatbeweging de antiracismestrijd niet kan of mag negeren . Ze moet er iets mee. Samen met strijdmakker Karin wilden we bij Den Haag Fossielvrij het gesprek aangaan over hoe dan. Maar men durfde dat niet aan. Sommigen werden zelfs boos en toen was ik, samen met Karin, plots niet niet meer welkom. De brief waarin we uitlegden hoe wij d

Vogelnieuws uit het balkengat

Mijn ouders kijken thuis uit over de Vliet en over een stel balken dat daarin drijft: een balkengat. In het balkengat huizen vogels. Dus dat is nu mijn favoriete gespreksonderwerp, als ik op bezoek ga: hoe het met de vogels gaat. Ik heb het er misschien liever over dan over mensen en zeker liever dan over mezelf.  In het balkengat zijn meerkoetjes: twee stelletjes die elk de helft van het gat als territorium hebben. Of: de grenzen van dat territorium worden continu betwist. Dus af en toe zie je het tot een confrontatie komen. Of tot een dreigen daartoe. Zo zagen we nu een meerkoetje met gespannen, overeind staande vleugels richting een andere drijven. Maar tijdens dit bezoek ging het grote nieuws over de ganzen, die eigenlijk verderop op de Vliet huizen, maar dezer dagen bij het balkengat overnachten, in verband met de kou. Deze groep ganzen is blijkbaar ruziënd uit elkaar gevallen. Het waren er acht: zes grauwe en twee witte. Twee van de grauwe zijn er nu niet meer. Ik neem aan vertro