House of Gucci, minireview

De laatste dag dat het kon, ben ik naar de bioscoop geweest!

Ik wilde House of Gucci wel zien en dat heb ik dus gedaan. 

Ik heb de indruk dat Ridley Scott op zijn gevorderde leeftijd (84) nog al die films maakt, waarvan een meer regulier persoon zou zeggen 'deze films hád ik eigenlijk ooit nog willen maken'. Hij heeft dus continu iets van vijf films in productie. En ik wilde wel zien wat de regisseur van Alien, Blade Runner en Gladiator zou doen met een campy, kostuumachtig drama als dit. De trailer vond ik in ieder geval heerlijk dramatisch. In het slechtste geval zou het een geniale mislukking zijn. 

Het zat een beetje in tussen dat slechtste en beste.

De film leek niet precies te snappen wat het wilde zijn. Het was bijvoorbeeld vaak nét niet zo campy dramatisch als in de trailer. En in plaats daarvan was er op die momenten dan niks, alleen een verhaal 'en toen gebeurde dit'. 

En (deze observatie las ik in een review, op rogerebert.com) acteurs leken te spelen of ze in een verschillend soort film zaten. Dus Lady Gaga was behoorlijk camp en leuk. Maar Adam Driver speelde het dan weer erg straight. Dit klopte wel met de personages, maar filmisch ontbrak er iets. Een rake comment op Reddit zei over Jared Leto: is het mogelijk dat een acteur voor dezelfde rol een Razzi en een Oscar krijgt. Zijn rol was wel de personificatie van de perfecte mislukking. Al Pacino kon ik eigenlijk helemaal niet plaatsen; uit dezelfde aangehaalde review: de film was als Succession meets The Godfather. 

De film duurde te lang voor wat hij gaf.

Ik las dat de andere Ridley Scott film van dit jaar, The Last Duel, beter was. Een historische film en dus nog wat meer kostuumdrama. 

De filmlocaties en kostuums waren om te smullen opulent, maar dat mocht je toch wel verwachten, gezien het onderwerp.

7/10