blog

Bij het Kick Out Zwarte Piet-protest schoot ik helemaal vol toen ik het spreekkoor mee wilde doen: (Met een voorzinger, waarna de groep het nazingt) “Kick Out Zwarte Piet!” “Zwarte Piet hóórt niet!” “Zwarte Piet mág niet!” “Zwarte Piet is zwart verdriet!” Waarom schiet ik daarvan vol? Deels omdat ik een softie ben. Ook voor een deel omdat ik me de strijd tegen Zwarte Piet nu helemaal aantrek. Het is een strijd, trouwens, waarbij ik, als wit persoon, te gast ben. Waarom doe ik eraan mee? De documentaire 'Wit is ook een kleur', van Sunny Bergman, bracht in beeld wat ik altijd al heb gevoeld. Als je iets aardigs doet voor een gekleurd persoon, dan voel je een beetje bij jezelf dat het éxtra aardig is. Dat is wit privilege dat je voelt, denk ik. Een meer directe aanleiding was zien hoe Jerry en de andere Kick Out Zwarte Piet (KOZP) demonstranten gewelddadig gearresteerd werden als ze wilden gaan demonstreren tegen Zwarte Piet. Van binnen schaamde ik me dood om me bij

Ik weet nog hoe mijn wereld open ging de dag dat chips voorbij de binariteit ging van naturel - paprika. Met bolognese. Oneindig veel smaken volgden. Eerst cheese onion. Bij patatje joppie vond ik het een beetje gek worden. Maar ik at door: tolerantie gaat door de maag. Met ketchup kwamen we een beetje full circle. Nieuw maar tegelijkertijd oud.

Ik denk dat het het verstandigst is erg in het midden te laten wat voor relatie Bert en Ernie nu precíes hebben. Dat ze een stel zijn is dan één van de mogelijkheden. Hoe ze het verder invullen is dan aan hen. Zeg maar, want ze vullen niks in, want ze zijn fictief. Maar ik zeg het ook omdat het is hoe men hoort om te gaan met relaties van anderen in het algemeen: zonder oordeel; een label brengt een oordeel met zich mee. De bredere Sesamstraatshow laat het dan ook meer in het midden dan de (huidige, sinds lang) schrijver nu heeft gedaan. Bert en Ernie als homo bestempelen is misschien emanciperend voor homo's, maar minder voor bijv stellen die alleen romantisch zijn, maar minder seksueel. De dynamiek van een control freak (sorry Bert: iemand met best wel OCD) en een meer losse persoonlijkheid, kan gelden voor ongeacht de samenlevingsvorm die Bert en Ernie nu precies hebben. Geen label = beste label

Shell is niet onze vriend! Shell is een soort maffiabaas die wat diensten levert, maar tegen een prijs. De diensten zijn olie en gas en werkgelegenheid (of: geld). De prijs: klimaatverandering, vervuiling en mensenrechtschendingen (lees https://shellwatch.nl/). Shell is een multinational met veel geld en macht. Dat gebruiken ze om landen, overheden en uiteindelijk gemeenschappen tegen elkaar uit te spelen. Dat is hoe ze Nederland tot het afschaffen van de dividendbelasting hebben gekregen. Dat is waarom de gemeente Den Haag naar ze wil luisteren in de energietransitie. Overheden, partijen en gemeenschappen moeten samenkomen om weerstand tegen de afperspraktijken te bieden: #ikwerknietvoorShell