blog

ik had een plaatje gekregen van mevrouw de oordokter toen ik zei: 'ja, ik wil wel die antibiotica oordruppels, maar de ontsteking is na weken toch minder aan het worden. bovendien wil ik zo min mogelijk bijdragen aan de wereldwijde resistentie', als ze dat deden. maar daar doen oordokters dus blijkbaar niet aan. wel vond ze het heel goed van mij. ook zei ze dat het met oordruppels allemaal niet zoveel uitmaakt en dat Nederlandse dokters weten wat ze doen.

Op de GroenLinks bijeenkomst van afgelopen woensdagavond heb ik mij beschikbaar gesteld vanaf plaats 8 op de lijst. Ik zou graag hogerop de lijst komen, omdat ik me heb aangemeld met de ambitie daadwerkelijk raadslid te worden. Of eigenlijk met de ambitie om via een opvolgingsplaats eerst fractievertegenwoordiger te worden. Mede door de interviews (http://denhaag.groenlinks.nl/taxonomy/term/1359), waar de webredactie en ik hard aan gewerkt hebben de afgelopen weken, weet ik dat alle kandidaten op de lijst erg sterk zijn. Toch denk ik met mijn eigen unieke kwaliteiten iets aan de lijst toe te voegen. Die kwaliteiten laat ik onder andere zien in mijn webredacteurschap. Zo ben ik kritisch en weet ik hoe een boodschap overgebracht moet worden. Ik stel kritische vragen in interviews en kan op vergelijkbare manier goed kritisch zijn richting een college van B&W, of andere partijen. Ik weet welke punten in een boodschap duidelijk uitgelegd moeten worden, en ik weet met welke punten je v

The gate at Schiphol Airport is about to be closed. Apparently hanging in the bar and arriving half an hour before departure is pushing it. Security goes through the regular questions with me: trip details (to Canada and then Vermont for a wedding), am I not taking anything with me that isn't mine etc. It's going okay-ish (he notes I smell of beer at a certain point), until: Security guy: so what's the address you'll be staying at? Me: I'd have to look that up on Google Plus. Guy: what? Me: Google Plus, it's Google's Facebook, so to say. Guy: oh.. kay.. Whom will you be staying at? Me: I just know his first name: Alex. Guy: you don't know his last name? Me: well, it's on Google Plus. Up until last week nobody even knew his first name. We're good friends, just on the internet. Security guy tells me to wait and goes over to security guy 2, his supervisor, to deliberate for a few minutes. The supervisor then comes over. He asks kind of the same que

Yesterday I pretty much ruined the lid of my thermos coffee mug. I pulled of the bottom of it, for cleaning purposes. I'd done this before, but now I rammed it back in too hard after. Tonight I dreamed I asked my house mate to look at it. See, in my dream he was really handy. But, in waking life, he's not. We're both not: we had to hire a specialized handyman to screw in the washing machine filter again; we couldn't figure this out ourselves. This is the excitement in my life.

In de lange lijst met fictie die me getraumatiseerd heeft, komt Bonita Avenue met stip binnen. Als ik meer sadistisch was, zou ik dit boek cadeau doen aan judoënde vrienden (dat ga ik toch gewoon doen, hoor). Waar Reve zich nog richtte op 'de onderkant van de mens', haalt de hedendaagse schrijver de mens helemaal uit elkaar, zogezegd. Dat traumatiserende is natuurlijk een verdienste van Peter Buwalda: niet alleen is die nare gebeurtenis op zich goed beschreven, ook zijn de karakters zo geloofwaardig dat ik niet kan helpen met ze mee te voelen. Niet dat ik van ze houd, overigens. Of misschien ook wel: zoals ik ook wel een liefde/haat relatie met mezelf kan hebben. Ik herken me in alle karakters wel een beetje. Per saldo haat ik Siem het meest, maar die haat zichzelf ook het meest. De enige goede verklaring die ik kan verzinnen voor dat hij zijn zoon vermoord (en dan zichzelf) is dat die zoon deel van hem zelf is.  Siem staat ver van zijn gevoelens af. Dat maakt het

Endymion and Rise of Endymion are the last two books in a series of four known as the  Hyperion Cantos . I didn't like these books enough. They're hardly related to the first two. All the things I wanted to know about how they'd evolve, didn't evolve in a satisfying way: all the Ultimate Intelligence war; the Shrike itself. Even plot lines that are set up in the fourth book, aren't concluded satisfyingly (main and sub plots lines. A sub plot I'm thinking about is the scheming by the Pax Mercantilus).   Also I didn't like this Buddhist philosophy stuff, which plays an important part. I've been interested in Buddhism but I thought this to be just a poor version of it.   That leaves some cool hard scifi and world building.   Honestly, I think Simmons didn't know what to do himself and the project should have been aborted. The last two books hurt the first two, almost in a Dune prequels kind if way. What I liked so much about the first book, was tha

Despite the screaming aborted fetuses attacking you, a bunch of weird Freudian shit  and the German rating for blasphemy, the Binding of Isaac is a very funny and creative game, and the only thing really traumatizing is the difficulty (well, that, and those particular enemies that cower away from you, whimpering, as you try to kill them). I recommend it to anyone looking for something more challenging than Solitaire. It's only € 4.99 anyway: http://www.bindingofisaac.com

Als iemand die voor afschaffing van het koningshuis is, lijkt een koning me zo, op het eerste gevoel, nog erger dan een koningin. Als ik dan toch geregeerd moet worden door een vorst, dan liever een vrouw. En dat is dan toch een verdienste van Beatrix. Ik denk dat ook de grootste tegenstanders vinden dat zij het goed heeft gedaan. (Overigens vraag ik me bij alle lof af of gewenning niet ook een rol speelt. Veelal zegt die lof namelijk ook dat Beatrix het vooral in de tweede helft van haar periode goed heeft gedaan.) Mijn vrees is dan ook mijn projectie van gruwelijke heersers in de geschiedenis en de fictie. (Van vrouwelijke gruwelijke heersers kan ik blijkbaar gewoonweg niet geloven dat het waar kan zijn.) Als koning Willem-Alexander straks als een Erica Terpstra straks met hockey-dames op de Olympische Spelen staat te hossen zal ik dan ook mijn schouders ophalen, mijn anti-royalisme vergeten en denken 'acht, laat dat volk ook maar.'