Antiracisme en de klimaatstrijd

Fijn om bij het klimaatalarm te zijn, pijnlijk om er degenen te zien die mij Den Haag Fossielvrij hebben uitgezet, omdat ik er antiracisme en intersectionaliteit wilde introduceren. Het zal wel getuigen van een leven van privilege, maar heb me nooit eenzamer, erger in de steek gelaten en verraden gevoeld dan hierin. Mensen waarmee ik jarenlang heb samengewerkt, die me van de één op de andere dag niet meer wilden kennen en anderen die deden of dit normaal was.

Ik ben hierbij geen slachtoffer geworden van racisme, want ik ben wit, maar wel denk ik nu beter te snappen hoe racisme groepen verdeelt en actie voor een betere wereld frustreert. Ik denk dat de klimaatbeweging de antiracismestrijd niet kan of mag negeren. Ze moet er iets mee. Samen met strijdmakker Karin wilden we bij Den Haag Fossielvrij het gesprek aangaan over hoe dan. Maar men durfde dat niet aan. Sommigen werden zelfs boos en toen was ik, samen met Karin, plots niet niet meer welkom. De brief waarin we uitlegden hoe wij dit ervaarden en waarin we opnieuw de dialoog probeerden aan te gaan, werd genegeerd. De moederorganisatie hoorde ons aan, maar deed uiteindelijk niks.

En zo blijft men ook in dit voorbeeld antiracisme en de klimaatstrijd scheiden. Bij het klimaatalarm was er wel veel aandacht voor antiracisme, maar ik geloof er niet meer zo in. Want het gaat bijna altijd over racisme bij de ander, in plaats van ook te kijken naar hoe we zelf racisme in stand kunnen houden (al dan niet onbewust of onbedoeld). Want racisme is niet alleen een individuele misdraging, maar een systeem van onrecht dat we met heel de maatschappij in stand houden en waar we met zijn allen aan moeten werken om het te stoppen, net als klimaatverandering.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ronde bakjes

Afbeelding
Ik ben nu in Stockholm, Zweden. Ik was in de supermarkt om vegan ontbijtspullen te kopen. Ze hebben er veel knäckebröd (maar ik kocht roggebrood, voor de terugreis, later). Bij de kassa vroeg ik (in het Engels) aan de cassiere wat de rondje bakjes in de schap naast haar waren (die schappen die je willen verleiden; de bakjes stonden nog prominenter dan de chocoladerepen). Ik had er ook al één uitgekozen voor mezelf: niet mint, maar grape (de bakjes hadden uitgebreidere, hippe Engelse namen, die ik nu niet meer uit mijn hoofd kan reproduceren). Zij: "Mensen doen het in hun mond, achter hun lip, om erop te zuigen. Het is zonder nicotine." Ik: "Oh, ik dacht dat het kauwgom was." Ik legde het bakje weer terug. Ik vroeg of het dus tabak is. Zij herhaalde: "Maar zonder nicotine." Ik zei dat ik het een volgende keer dan misschien zou nemen. Zij zei vriendelijk lachend: "Het is beter dat je dat niet doet."
Meer lezen

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers

Ik ben vandaag geopereerd aan mij oor, aan mijn trommelvlies. Daar zat een klein gaatje in dat niet dichtging. Dat gaatje kun je dan laten zitten, maar ik was wel klaar met de ontstekingen, die je met dat gaatje eerder oploopt (één of twee keer per jaar, in mijn geval). En ook met dat ik, om ontstekingen te ontlopen, niet of nauwelijks zwom. Ik heb de operatie tweemaal eerder gehad: toen ik ongeveer acht jaar was en vijftien. De ingreep viel reuze mee: hij duurde een uur. Maar was wel onder gehele narcose. Het was dus een uur, plus een uur uitslapen en nu een paar dagen rustig aan doen en pijnstillers slikken (maar vooralsnog heb ik geen pijn). Er heeft dus ook geen onbreking plaatsgevonden in mijn Facebookgebruik Ik nam en plaatste een foto die ik nam terwijl ik naar het ziekenhuis liep, van de boom in de Laurierstraat met het gedicht erachter: mijn geboortestraat alles is kleiner geworden behalve de boom Ik zeg dit voor de grap, van het Facebookgebruik. Maar ik denk nu: wellicht vond...
Meer lezen

This big city life update: bike parking problems

This big city life update: bike parking problems Behind the doors, in the shadow of this building: http://goo.gl/maps/7tKOM  is where I park my bike. Yes, Dutch have parking places for bikes. I've asked my stupid landlord scumbag whether they could put a roof over the parking place, but they didn't. So it isn't that great after all (through the doors you get to outside again, behind the building).  Once a week, approximately, I come home with my bike and I have to jump over, o r wade through streams and pools of fresh pee to get to the doors. This does not please me. Many a moment I've spent dreaming about what I'd do to the person I'd catch peeing. So last Friday night, 11 PM, I got home and there was a guy peeing, and I was like: 'now what?'. Really there was only but one thing to do: ignore. So I just walked to the door with my bike, to come shoulders next to the guy peeing. My plan proved to be a success because then the guy started saying: ...
Meer lezen