Mijn levende LinnDrum nostalgie

De Lm Drum, een versie van de LinnDrum, door Behringer

Mijn huidige special interest synth is de LinnDrum. Deze video, van Alex Ball, geeft een goed overzicht van de LinnDrum: kort de geschiedenis, uitgebreider de sound. De Linndrum is beroemd om haar karakteristieke geluid en omdat het de eerste drummachine was met digitale samples (of de eerste met digitale samples die enigszins toegankelijk was voor het grotere publiek; “enigszins”, omdat hij 3000 dollar kostte: bijna 10 duizend euro nu).

Mijn eerste kennismaking met de LinnDrum was in FL Studio, waarin ik al mijn elektronische muziek maakte (20 jaar geleden; een niet heel overzichtelijk overzicht vind je op http://martijnschackmann.nl/music.html). In FL Studio zaten standaard drum samples waarvan de naam begon met Ln, als ik het me goed herinner. Omdat de samples gratis met FL Studio kwamen, dacht ik dat ze wel slecht moesten zijn, net als de standaard kick van FL Studio zelf, die letterlijk plastic klonk. Maar die kick vond ik dan weer wel charmant, omdat ik hem kon plaatsen: een soort campy, hardcore kick. (Voor wie het niet weet: een ‘kick’ is de bonk-bonk-bonk bass drum die je bijvoorbeeld in house hoort. Het is tevens een standaard onderdeel van een drumstel: dat grote, ronde ding op de grond, vóór de drummer, die hij met zijn voet bespeelt.) 

Ik vermoed dat ik pas echt leerde wat een LinnDrum is door deze video van fabrikant Behringer: 

Tears For Fears' LinnDrum (Ep2). Die video, en video’s die ik later keek, leerden me wat het karakteristiek geluid is: een 8 tot 12 bit sample van drumgeluiden, wat een lagere resolutie is dan 16 bits, of veel meer bits, waardoor het geluid ‘crunchy’ klinkt, wat in het Nederlands zo’n beetje kunt vertalen als 'krakerig' en 'treble-achtig'. 

Ik vond het apparaat er fascinerend jaren ‘80 uitzien. Ik kon me voorstellen dat Michael Jackson ermee pielde voor albums als Thriller. Want zo ging het ook (albums als Thriller en/of Bad, houd me tegoed), of preciezer liet hij anderen dat doen: hij was de producer, die sessiemuzikanten zocht om uit te voeren wat hij in zijn hoofd had. Zo’n sessiemuzikant kon dan ook iemand zijn die een synth speelde of die een drummachine programmeerde en ook modificeerde. Zie bijvoorbeeld deze video van Anthony Marinelli en Anthony Marinelli. 

Ik heb Behringer al genoemd en die fabrikant is ook verantwoordelijk voor dat mijn interesse weer is opgelaaid, de afgelopen twee maanden. Want ze hebben de LinnDrum nu nagemaakt. De maker Roger Linn vindt dat namaken maar onzin: nutteloze nostalgie, maar ik wil deze LmDrum graag kopen, ware het niet dat ik vermoed dat ik er weinig mee ga doen. Of: ik stel me momenteel voor dat ik een groter bureau nodig heb: dat ik letterlijk meer bureauruimte nodig heb (dat klopt wel, maar ik bedoel: dat zijn excuses, eerder kocht ik bijvoorbeeld een mixer met 16 kanalen, die ik nu ook alleen gebruik om wat bass van het geluid dat uit mijn computer af te halen). Sowieso kan het allemaal ook digitaal: met samples, zoals eerder al zei, maar ook met vst’s: dat zijn digitale, virtuele versies van synthesizers.

Afsluitend, nog wat meer over de muziek die gemaakt is met de LinnDrum: hier een playlist die ik nu vond en nader wil beluisteren. Maar dit korte fragment van Genesis, die in de studio pielt aan de basis van  ‘Mama’ is momenteel mijn favoriet. Alsmede deze comment onder de video: “Phil Collins walked and crunched the hell out of his drum machine so that Ministry, Skinny Puppy and Nine Inch Nails could do their entire thing” (de volledige video van het gepiel in de studio, duurt een uur, maar er komt geloof ik niet meer van 'Mama' in voorbij). Dit deed me ook ‘Mama’ her-beluisteren (en deze mooie live-versie). 30 jaar geleden deed ik dat ook vaak, met dit live-album van de band (ruim 30 jaar geleden, zelfs, 33 jaar: ik ben een boomer). Al die jaren heb ik uitgesteld om eerder werk van Genesis te beluisteren (dat je ook op dit tweede livealbum kunt vinden), terwijl me werd verteld dat dat beter was dan later werk van ze (later werk wil zeggen: zonder Peter Gabriel). Dus dat heb ik nu eindelijk wél gedaan. Bijvoorbeeld vond ik dit nummer, Fifth of Firth, indrukwekkend. Maar dat is weer een ander verhaal. Of: Genesis is een band die langere tijd trendsetter is geweest, onder andere door een bepaalde drummachine, de LinnDrum, vroeg te omarmen.