Ik was wel aangeslagen door de behandeling van Sylvana Simons door de BBB-voorvrouw, Caroline van der Plas, bij Jinek afgelopen donderdag. Zo'n kwaadaardige onverschilligheid naar Simons als persoon en de belangrijke standpunten waarvoor ze staat. Van der Plas stelde een vraag die geen vraag was, maar een gebod: er zijn 17 miljoen Nederlanders en daarom moet jij maar een toontje lager zingen. Het maakte haar niet uit dat niemand aan tafel haar redenatie volgde. Dat nota bene Eerdmans ging uitleggen: als politieke partij vertegenwoordig je een bepaald standpunt.

Ik zou mezelf niet geschikt achten om in Simons schoenen te staan. Het lijkt me zó zwaar om rustig en helder je boodschap te blijven verkondigen, terwijl je zó vijandig wordt benaderd. Door zo'n BBB-voorvrouw dus. Maar ook door de rest van zo'n tafel bij Jinek, die geen vinger uitstak om te helpen. En dan zo'n Jinek zelf, die als gespreksleider had moeten ingrijpen, maar daar alleen een grap van maakte door te zeggen 'ik ga even koffie halen'. 

Dat alles samen is van zo'n kwaadaardigheid. En die kwaadaardigheid heeft een naam, die noemen we racisme.

En Sylvana Simons legt met zoveel gratie en geduld het racisme bloot. En daarbovenop verkondigt ze óók nog een boodschap van liefde, van kom BIJ1. Ze inspireert me niet weg te kijken van racisme en om samen op te trekken, richting een beter Nederland voor íedereen.


Lees dit inspirerende interview met Simons.

Hier een analyse van het Jinek fragment, door Emma Voerman.

Kom morgen, zondag, naar één van de 21 maart antiracisme demo's.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Ronde bakjes

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers

This big city life update: bike parking problems