Klimaatactie en persoonlijke verantwoordelijkheid

 

Ik had deze meme, van de Facebookpagina Veganarchist Memes: Breaking Leftist Speciesism,  geplaatst in de Facebookgroep van de Nederlandse Klimaatbeweging, met als begeleidende tekst ‘voel me persoonlijk aangevallen’:

Niet iedereen vond de meme leuk. Men las hem als terugbrengen van klimaatactie tot persoonlijke verantwoordelijkheid. Net zoals bedrijven dat kunnen doen, of neoliberale politici. Het bezwaar tegen zulk zogenaamd consumentenactivisme, is dat het niet zorgt voor de systeemverandering die nodig is.

Maar zo las ik de meme niet.

Mijn begeleidende tekst was ‘voel me persoonlijk aangevallen’, omdat mijn klimaatactie zich inderdaad erg richt op bedrijven, zoals Shell. Maar ik denk dat we die bedrijven niet alleen moeten aanvallen, maar dat we er óók iets tegenover moeten stellen.

Natuurlijk uit Vegananarchist Memes zich confronterend. Dat vind ik de toegevoegde waarde van de pagina. Zo kan ik het waarderen als ze het hypocriet noemen dat linkse mensen tegen onderdrukking en exploitatie zijn, behalve als het om dieren gaat. Of als ze erop hameren dat veganisme geen dieet is.

Door de meme te zien als neoliberaal persoonlijke schuld aanpraten, ga je echter mee in dat frame en geef je macht uit handen. Bij het anarchistische van ‘Vegananarchist memes’, stel ik me kleine, zelforganiserende gemeenschappen voor, waarin geleefd kan worden met respect voor mens en natuur. In zo’n gemeenschap kan de persoonlijke keuze, zoals om veganist te zijn, wél bijdragen aan het grotere geheel. Dát is hoe ik de meme wil lezen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

'Allahu Akbar'

Witte Onschuld en Joris Luyendijk

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers