Marscampagne

Het is 2045. Ik zit in het campagneteam van GroenLinks op Mars. De campagne op Mars bracht uitdagingen met zich mee, maar deze hebben we grotendeels opgelost.

Aan onderwerpen hebben we op Mars geen gebrek. Geen enkele Marsbewoner ontkent dat de terravorming op Mars gelijk liep met het creëren van milieuproblemen die niet onderdeden voor die op Aarde aan het begin van de eeuw. Het wonen op Mars heeft daarbij unieke sociale problemen met zich meegebracht. Deze zijn door de buitenaardse sociologie wetenschappen goed in kaart gebracht.

GroenLinks wéét wat de problemen zijn en hoe die opgelost moeten worden. Maar hoe overtuigen we de kiezer op Mars van onze visie?

Op Aarde heeft GroenLinks, na tientallen jaren worstelen, de campagne volstrekt succesvol weten te maken, met Duyvendaks eenvormige communicatiemodel. Helaas werkt dit model op Mars niet.

De psychologie gaat er inmiddels vanuit dat de Marsbewoner een volstrekt andere psychologische opmaak heeft van de Aardbewoner. Voor Aardse begrippen heeft de kiezer op Mars behoefte aan een oneindig complexe en genuanceerde boodschap.

Als communicatiemedewerker van het campagneteam had ik zo een uitdaging. De moderne technologie maakte het echter mogelijk om bijvoorbeeld de volgende middelen in te zetten:
- Campagneposters die voor iedere voorbijganger een unieke boodschap van minimaal tienduizend woorden projecteert.
- Top-kunstmatige intelligentie die op elk ogenblik oneindig veel thema's genereert waarop GroenLinks zich profileert.

Om de hoogst mogelijke entropie van boodschap te bereiken staan we nu aan de vooravond van het afschaffen van alle partijverband binnen GroenLinks op Mars. Praktische uitdagingen daarbij zijn nog:
- Hoe kan men nog op GroenLinks stemmen als onze politici niet meer van een GroenLinksverband zijn?
- Hoe kan men nog op onze politici stemmen als we hen, na het uitvoeren van het Project Maximale Entropie, fase twee, uiteen hebben doen spatten in losse moleculen?