blog

Hoe het met me gaat, is een spectrum (of: 'valt op een spectrum'). Dat wordt mijn nieuwe standaard antwoord. (Of, als ik daar zin in heb, iets niet-commiterends, als: 'ach ja'). 'Goed' of 'slecht' is zo vaak kort door de bocht. Bepaalde aspecten die goed gaan, of slecht, zijn daarbovenop de ene keer belangrijker dan de andere. En ze zijn zo onvergelijkbaar.

Ik schrok me een hoedje toen ik vorig jaar enigszins toevallig tegen Zwarte Pieten aan het einde van de sinterklaasstoet aanliep. Tegen de Jump Pietjes van Planet Jump, om precies te zijn. Het voelde unheimisch en een beetje bedreigend. Ik weet niet precies waarom ik schrok. Het is een wirwar aan redenen. Toen ik begon mee te doen met protesteren met Kick Out Zwarte Piet (KOZP,) twee jaar geleden, was ik nog niet heel erg bij het onderwerp betrokken. Ik vond Piet wel fout, maar vóelde dat nog niet echt. Ik ging vooral mee omdat ik de filmbeelden had gezien van dat KOZP nogal gewelddadig werd ingerekend in Rotterdam. Ik kreeg daarvan behoorlijk sterk de indruk dat er met twee maten wordt gemeten en wilde dat voor mezelf zien. Pas nadat ik mee was geweest met KOZP ben ik me meer gaan verdiepen. Of eigenlijk in antiracisme en breder: alle emancipatiestrijd en wat identiteitspolitiek wordt genoend ('identiteitspolitiek' is een term die vooral gebruikt wordt om die strijd weg t...

Vandaag wordt de Sinterklaasintocht in Den Haag, met traditionele Zwarte Pieten, in de raad behandeld. Ik was te laat met aanmelden voor inspreken, maar had wel een tekst opgesteld: Ik zat in één van de bussen die op de snelweg door de later zo genoemde blokkeerfriezen werden tegengehouden. Het tegenhouden was een gevaarlijke daad maar eigenlijk voelde ik me pas echt unheimisch, bedreigd wel, door de auto’s met mensen die daarna nog naast onze bussen kwamen rijden om een midd elvinger naar ons op te steken. Als die mensen ons zo op de snelweg hadden opgezocht, zou dat betekenen dat ze ons zouden blijven volgen? Wat als ik straks niet meer in de groep van anti-Pietdemonstranten zat, zou ik dan wel veilig zijn? Veel meer onveiligheid en bedreiging tegen anit-Pietdemonstranten was er vorig jaar, door heel het land. In Den Haag werden anti-Pietdemonstranten door hooligans opgejaagd. Dat gebeurde ook in andere steden. In Eindhoven werden anti-Pietdemonstranten met eieren bekogeld waar...

Naar aanleiding van:  https://www.oneworld.nl/mensenrechten/westerse-klimaatactivisten-moeten-schuld-erkennen/ Ik denk dat óók klimaatactivisten moeten inzien: wit is ook een kleur (https://www.npostart.nl/2doc/18-12-2016/VPWON_1257605). Dit is iets waar iedereen doorheen moet, op weg naar een echt gelijkwaardige wereld. En het is pijnlijk omdat het gaat om honderden jaren van extreem geweld en onderdrukking, gebaseerd op ras. De schuld daarvoor heb je als wit persoon niet voor gekozen, maar het is iets dat je meedraagt en waar je iets mee moet. Het is een ander soort schuld dan die je hebt als je iemand een klap verkoopt, of iemand voor iets racistisch uitscheldt. De schuld is daarbij ontstaan doordat men het rasonderscheid ooit echt heeft uitgevonden,  om er geweld en onderdrukking mee te legitimeren. Je mag er daarom ook boos op zijn (of beter op dat ras construct). Als je maar niet doet of je slachtoffer bent. Want het zijn anderen, zwarte mensen en mensen van kl...

Cancel culture is bad. Just stating cancel culture is bad, is bad as well, though. Because it's more nuanced. How I see it: We're usually talking about marginalized groups that fall victim to problematic behavior. The problematic behavior displays in a person, but it's also in society. It's structural, systemic, institutionalized. It's valuable to call out problematic stuff. But somewhere along the line a call-out turns into cancel culture. Between those two is where nuance lies. So for instance: at what point does someone deserve a second chance?

Cancel culture is slecht. Maar zeggen dat cancel culture slecht is, is ook slecht, want het ligt genuanceerder. Hoe ik het nu zie: Het gaat meestal om gemarginaliseerde groepen die het slachtoffer zijn een problematische gedraging van iemand. Het problematische ligt bij die persoon, maar komt ook voort uit de maatschappij waarin we leven. Met andere woorden: het is een structureel, systeem of institutioneel probleem. Het is waardevol iets problematisch te benoemen. Maar ergens gaat een eenvoudige call-out over in cancel culture. Tussen die twee schuilt de nuance. Dus bijvoorbeeld: wanneer verdient iemand een tweede kans?

Sommige van de verstandigste mensen die ik ken, gaan op de stomste vliegvakanties. Is er een onderscheid in vliegvakanties? Ja. Zonvakanties zijn het stomst: hoe verder hoe erger. Als je een land gaat verkennen, kan ik er meer begrip voor opbrengen. Maar... ik moet dan toch denken aan wat een klimaatje van me ooit schreef: iedereen probeert er nog voor zichzelf uit te halen wat erin zit. Terwijl we al lang weten dat we ver in het rood gaan, op de CO2-balans.

Politie/OM is grotendeels teruggekomen op de burgeraanhouding voor het zogenaamde overtreden van het #boerkaverbod : https://www.politie.nl/nieuws/2019/juli/19/00-wet-gezichtsbedekkende-kleding-vanaf-1-augustus.html Maar de geest is uit de fles. Dit is een aanval op een gemarginaliseerde groep en dat is heel schaamtevol. En het is begonnen met de politiek: https://www.nu.nl/politiek/5332217/eerste-kamer-stemt-in-met-boerkaverbod.html "In de Eerste Kamer stemden VVD, PVV en de christelijke partijen CDA, SGP en CU stemden voor. Ook de Partij voor de Dieren, 50plus en de OSF gingen akkoord. "PvdA, GroenLinks, SP en D66 stemden tegen." NIDA, waar ik op stemde bij de laatste verkiezingen voor de Eerste Kamer (voor de Provinciale Staten), biedt aan uitgedeelde boetes te betalen. Supertof. Veel instanties, zoals het OV, zeggen niet (actief) mee te werken aan het handhaven van het boerkaverbod. Goed en terecht, maar dat geeft dus aan dat het verbod het land onbestuurbaarder h...