Witte Onschuld en Joris Luyendijk

Ik stuurde deze lezersreactie aan Trouw:

Goed dat Joris Luyendijk Gloria Wekker aanhaalt, in zijn lezing 'Naar aanleiding van Succesvolle witte heteroman kan beter nederig zijn dan trots', die Trouw 17 september publiceerde als opinie. Wekker is een voorloper als het gaat over gedachtevorming rondom privilege, een onderwerp waar Luyendijk ook over schrijft, vanuit zíjn perspectief. Maar ik vind het wel wrang dat hij haar het concept van "Onschuld" toeschrijft, in plaats van "Witte Onschuld". "Witte Onschuld" is de titel van Wekkers boek en het hoofdonderwerp ervan. Enerzijds snap ik Luyendijks intentie zeker, want mensen kunnen niet alleen privilege hebben door wit te zijn, maar ook door hetero te zijn, of van lagere sociale klasse enzovoorts. Anderzijds wis je door het "Onschuld" te noemen, het specifieke leed van racisme uit. Ik had graag op zijn minst de boektitel "Witte Onschuld" in Luyendijks lezing gezien, al is het maar omdat elke Nederlander kennis van dat boek moet nemen.

- Einde brief -

Ik had nog een zin nog aan het eind over intersectionaliteit, dat men daarvan ook kennis moet nemen, maar daarmee werd mijn reactie meer dan de maximale 150 woorden.

Maar het is wel relevant, want het diepere begrip ontbreekt een beetje, voor mijn gevoel, in de stukken van Luyendijk. Met een opinie als deze, vraag ik me af in hoeverre we er dichterbij mee komen bij het écht oplossen van racisme en andere achterstellingen en je als lezer niet blijft hangen in een vaststellen van dat het allemaal erg is en je even schuldig te voelen, om er vervolgens met zijn allen niks aan te doen.  

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers

Ik ben vandaag geopereerd aan mij oor, aan mijn trommelvlies. Daar zat een klein gaatje in dat niet dichtging. Dat gaatje kun je dan laten zitten, maar ik was wel klaar met de ontstekingen, die je met dat gaatje eerder oploopt (één of twee keer per jaar, in mijn geval). En ook met dat ik, om ontstekingen te ontlopen, niet of nauwelijks zwom. Ik heb de operatie tweemaal eerder gehad: toen ik ongeveer acht jaar was en vijftien. De ingreep viel reuze mee: hij duurde een uur. Maar was wel onder gehele narcose. Het was dus een uur, plus een uur uitslapen en nu een paar dagen rustig aan doen en pijnstillers slikken (maar vooralsnog heb ik geen pijn). Er heeft dus ook geen onbreking plaatsgevonden in mijn Facebookgebruik Ik nam en plaatste een foto die ik nam terwijl ik naar het ziekenhuis liep, van de boom in de Laurierstraat met het gedicht erachter: mijn geboortestraat alles is kleiner geworden behalve de boom Ik zeg dit voor de grap, van het Facebookgebruik. Maar ik denk nu: wellicht vond...
Meer lezen

Ronde bakjes

Afbeelding
Ik ben nu in Stockholm, Zweden. Ik was in de supermarkt om vegan ontbijtspullen te kopen. Ze hebben er veel knäckebröd (maar ik kocht roggebrood, voor de terugreis, later). Bij de kassa vroeg ik (in het Engels) aan de cassiere wat de rondje bakjes in de schap naast haar waren (die schappen die je willen verleiden; de bakjes stonden nog prominenter dan de chocoladerepen). Ik had er ook al één uitgekozen voor mezelf: niet mint, maar grape (de bakjes hadden uitgebreidere, hippe Engelse namen, die ik nu niet meer uit mijn hoofd kan reproduceren). Zij: "Mensen doen het in hun mond, achter hun lip, om erop te zuigen. Het is zonder nicotine." Ik: "Oh, ik dacht dat het kauwgom was." Ik legde het bakje weer terug. Ik vroeg of het dus tabak is. Zij herhaalde: "Maar zonder nicotine." Ik zei dat ik het een volgende keer dan misschien zou nemen. Zij zei vriendelijk lachend: "Het is beter dat je dat niet doet."
Meer lezen

This big city life update: bike parking problems

This big city life update: bike parking problems Behind the doors, in the shadow of this building: http://goo.gl/maps/7tKOM  is where I park my bike. Yes, Dutch have parking places for bikes. I've asked my stupid landlord scumbag whether they could put a roof over the parking place, but they didn't. So it isn't that great after all (through the doors you get to outside again, behind the building).  Once a week, approximately, I come home with my bike and I have to jump over, o r wade through streams and pools of fresh pee to get to the doors. This does not please me. Many a moment I've spent dreaming about what I'd do to the person I'd catch peeing. So last Friday night, 11 PM, I got home and there was a guy peeing, and I was like: 'now what?'. Really there was only but one thing to do: ignore. So I just walked to the door with my bike, to come shoulders next to the guy peeing. My plan proved to be a success because then the guy started saying: ...
Meer lezen