Thoughts on Stranger Things (inspired by Wisecrack)

Great video essay by the lovely channel Wisecrack on what probably makes Stranger Things great.
Little reveal: it's not really nostalgia. It's something way more deep and beautiful.

(As I'm typing, I see season 2 is dropping in less than an hour. I won't be able to see it for a couple of days, though.)
To go into the Wisecrack video a very little bit, spoilers for that, just watch it first, it's not long (information heavy, for sure):
The video also mentions South Park's memberberries. The memberberries are designed to be very irritating characters, with success. South Park is completely on point with them, though: nostalgia is used terribly unimaginative in society now. It's more a dumb kind of fetish.
So Strangers Things looks like a lot of nostalgia, and *is*, on the surface, but at the core it's about taking kids and kids' world view seriously. That *seems* like nostalgia, but it's way deeper and, to me, moving.
My criticism for Stranger Things, for which I kind of hate myself, is that it's seems too perfect a tv series at times. Like: I read a comment on Reddit, that I later found out was just a joke, that it was written on commission of Netflix, with some parameters in mind that their big data algorithms demanded to score with the millennial generation (I'm feel I'm still on the fringe of that, being 39+ years old).
I think it's some problem with today's audiences and writers having become to smart on writing techniques (tropes and stuff).
I can't help this feeling towards the series. I also recognize it's special, though.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ronde bakjes

Afbeelding
Ik ben nu in Stockholm, Zweden. Ik was in de supermarkt om vegan ontbijtspullen te kopen. Ze hebben er veel knäckebröd (maar ik kocht roggebrood, voor de terugreis, later). Bij de kassa vroeg ik (in het Engels) aan de cassiere wat de rondje bakjes in de schap naast haar waren (die schappen die je willen verleiden; de bakjes stonden nog prominenter dan de chocoladerepen). Ik had er ook al één uitgekozen voor mezelf: niet mint, maar grape (de bakjes hadden uitgebreidere, hippe Engelse namen, die ik nu niet meer uit mijn hoofd kan reproduceren). Zij: "Mensen doen het in hun mond, achter hun lip, om erop te zuigen. Het is zonder nicotine." Ik: "Oh, ik dacht dat het kauwgom was." Ik legde het bakje weer terug. Ik vroeg of het dus tabak is. Zij herhaalde: "Maar zonder nicotine." Ik zei dat ik het een volgende keer dan misschien zou nemen. Zij zei vriendelijk lachend: "Het is beter dat je dat niet doet."
Meer lezen

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers

Ik ben vandaag geopereerd aan mij oor, aan mijn trommelvlies. Daar zat een klein gaatje in dat niet dichtging. Dat gaatje kun je dan laten zitten, maar ik was wel klaar met de ontstekingen, die je met dat gaatje eerder oploopt (één of twee keer per jaar, in mijn geval). En ook met dat ik, om ontstekingen te ontlopen, niet of nauwelijks zwom. Ik heb de operatie tweemaal eerder gehad: toen ik ongeveer acht jaar was en vijftien. De ingreep viel reuze mee: hij duurde een uur. Maar was wel onder gehele narcose. Het was dus een uur, plus een uur uitslapen en nu een paar dagen rustig aan doen en pijnstillers slikken (maar vooralsnog heb ik geen pijn). Er heeft dus ook geen onbreking plaatsgevonden in mijn Facebookgebruik Ik nam en plaatste een foto die ik nam terwijl ik naar het ziekenhuis liep, van de boom in de Laurierstraat met het gedicht erachter: mijn geboortestraat alles is kleiner geworden behalve de boom Ik zeg dit voor de grap, van het Facebookgebruik. Maar ik denk nu: wellicht vond...
Meer lezen

This big city life update: bike parking problems

This big city life update: bike parking problems Behind the doors, in the shadow of this building: http://goo.gl/maps/7tKOM  is where I park my bike. Yes, Dutch have parking places for bikes. I've asked my stupid landlord scumbag whether they could put a roof over the parking place, but they didn't. So it isn't that great after all (through the doors you get to outside again, behind the building).  Once a week, approximately, I come home with my bike and I have to jump over, o r wade through streams and pools of fresh pee to get to the doors. This does not please me. Many a moment I've spent dreaming about what I'd do to the person I'd catch peeing. So last Friday night, 11 PM, I got home and there was a guy peeing, and I was like: 'now what?'. Really there was only but one thing to do: ignore. So I just walked to the door with my bike, to come shoulders next to the guy peeing. My plan proved to be a success because then the guy started saying: ...
Meer lezen