Ik postte in de Haagse Klimaatbeweging, op Facebook:
“De vraag moet niet zijn of intersectionaliteit bij de klimaatbeweging hoort, maar op welke manier het erbij hoort. Hoe geef je daar als beweging invulling aan.”
Gisteravond hadden we een geslaagde bijeenkomst in Grand Café Utopie over het thema intersectionaliteit en de Haagse klimaatbeweging. De quote hierboven was van één van de deelnemers.
Lees in dit artikel waarom je bewust zijn van intersectionaliteit belangrijk is: https://www.groene.nl/artikel/je-moet-de-onderdrukking-blootleggen
En lees in dit artikel over intersectionele klimaatpolitiek: https://joop.bnnvara.nl/opinies/klimaatracisme-vraagt-om-een-intersectionele-klimaatpolitiek
👉 Om de frontlinies tegen de fossiele macht overal ter wereld te ondersteunen, is ook in Den Haag een sterke, brede en intersectionele beweging nodig.
Mijn verhaal erbij:
Ik vond deze avond over intersectionaliteit en de klimaatbeweging goed, maar ook heftig.
Ik vond het erg helend om te horen hoe dit onderwerp bij anderen leeft. We hebben het er namelijk eigenlijk nooit écht over. Het blijft vaak abstract.
De twee artikelen die ik bij de foto deel kunnen dit een beetje illustreren. Het verhaal over intersectionele klimaatpolitiek ken ik inmiddels erg goed. Maar misschien té goed. Want het is best abstract voor me geworden. Ik kan er me eigenlijk geen individuele mensen meer bij voorstellen.
Vind ik niet fijn om te zeggen.
De persoonlijke benadering in het artikel in de Groene, verbindt intersectionaliteit dan weer aan mensen. En zo ook aan mijn gevoel.
Hoe die twee te combineren? Ik ben er van overtuigd dat het niks wordt met ongelijkheid bestrijden als we het niet op systeemniveau aanpakken, bijvoorbeeld politiek, maar ook door afspraken met elkaar te maken in groepen. Maar je mag niet uit het oog verliezen dat het uiteindelijk draait om *mensen*.
“De vraag moet niet zijn of intersectionaliteit bij de klimaatbeweging hoort, maar op welke manier het erbij hoort. Hoe geef je daar als beweging invulling aan.”
Gisteravond hadden we een geslaagde bijeenkomst in Grand Café Utopie over het thema intersectionaliteit en de Haagse klimaatbeweging. De quote hierboven was van één van de deelnemers.
Lees in dit artikel waarom je bewust zijn van intersectionaliteit belangrijk is: https://www.groene.nl/artikel/je-moet-de-onderdrukking-blootleggen
En lees in dit artikel over intersectionele klimaatpolitiek: https://joop.bnnvara.nl/opinies/klimaatracisme-vraagt-om-een-intersectionele-klimaatpolitiek
👉 Om de frontlinies tegen de fossiele macht overal ter wereld te ondersteunen, is ook in Den Haag een sterke, brede en intersectionele beweging nodig.
Mijn verhaal erbij:Ik vond deze avond over intersectionaliteit en de klimaatbeweging goed, maar ook heftig.
Ik vond het erg helend om te horen hoe dit onderwerp bij anderen leeft. We hebben het er namelijk eigenlijk nooit écht over. Het blijft vaak abstract.
De twee artikelen die ik bij de foto deel kunnen dit een beetje illustreren. Het verhaal over intersectionele klimaatpolitiek ken ik inmiddels erg goed. Maar misschien té goed. Want het is best abstract voor me geworden. Ik kan er me eigenlijk geen individuele mensen meer bij voorstellen.
Vind ik niet fijn om te zeggen.
De persoonlijke benadering in het artikel in de Groene, verbindt intersectionaliteit dan weer aan mensen. En zo ook aan mijn gevoel.
Hoe die twee te combineren? Ik ben er van overtuigd dat het niks wordt met ongelijkheid bestrijden als we het niet op systeemniveau aanpakken, bijvoorbeeld politiek, maar ook door afspraken met elkaar te maken in groepen. Maar je mag niet uit het oog verliezen dat het uiteindelijk draait om *mensen*.
Reacties