Witte woede en Den Haag Fossielvrij

Voordat witte woede Den Haag Fossielvrij, zoals ik dat kende, opblies: een Facebookherinnering laat me verwoorden waar ik al de hele tijd mee rondloop.

Klimaatverandering is het gevolg van ongelijkheid en exploitatie. Tussen de aarde en de mensheid, maar ook tussen mensen onderling. Racisme is onderdeel daarvan. En als je het over racisme hebt, dan moet je ook witte suprematie benoemen: het *systeem* dat aan racisme ten grondslag ligt (in ieder geval in het Westen, in Nederland).

En dan stuit je op fragiliteit: mensen voelen zich persoonlijk aangevallen en worden boos. In reactie daarop kun je ervoor kiezen dan maar niks te zeggen, of je kunt de confrontatie blijven aangaan. Ik heb (uiteindelijk) voor dat laatste gekozen en het is me niet gelukt wat er toen loskwam in goede banen te leiden. Helaas ook omdat ik weinig steun kreeg van anderen (behalve van Karin). En zo kwam een mooi initiatief, Den Haag Fossielvrij, voor mij aan zijn einde. Ik vind dat nog steeds eeuwig zonde: voor het initiatief en de vrienden die ik kwijt ben geraakt.