Aan uitgesproken atheïsten

Ik heb erg weinig sympathie voor uitgesproken atheïsten. Daarmee bedoel ik: atheïsten die het nodig vinden gelovigen te vertellen dat ze het verkeerd hebben, om wat voor reden dat ook. Beetje suffe vergelijking, maar ik vind het zoiets als mensen met overgewicht negatief wegzetten. Mensen weten zelf wel wat eventueel goed of slecht is aan hun situatie. En als dat niet zo is, dan verdienen ze het om daar zelf achter te komen.

Waarom wil je anderen vertellen dat zij verkeerd zitten? Wat maak je beter daarmee?

Hierbij speelt mee voor me: ik vind geloof niet slecht. Het biedt mensen iets: het is toegepaste filosofie en ethiek (en meer, zoals bijvoorbeeld esthetiek; schoonheid).

Er kunnen slechte dingen zijn die met geloof komen, maar die komen voor een groot deel door instituties. Als dat het geval is, wees daar kritisch op, in plaats van op gelovigen. En als iemand persoonlijke overtuigingen heeft waar je het niet mee eens bent, bevraag die dan, in plaats van op het geloof te schieten, waaruit die overtuigingen voort kunnen komen.