blog

Ik ben nu in Stockholm, Zweden. Ik was in de supermarkt om vegan ontbijtspullen te kopen. Ze hebben er veel knäckebröd (maar ik kocht roggebrood, voor de terugreis, later). Bij de kassa vroeg ik (in het Engels) aan de cassiere wat de rondje bakjes in de schap naast haar waren (die schappen die je willen verleiden; de bakjes stonden nog prominenter dan de chocoladerepen). Ik had er ook al één uitgekozen voor mezelf: niet mint, maar grape (de bakjes hadden uitgebreidere, hippe Engelse namen, die ik nu niet meer uit mijn hoofd kan reproduceren). Zij: "Mensen doen het in hun mond, achter hun lip, om erop te zuigen. Het is zonder nicotine." Ik: "Oh, ik dacht dat het kauwgom was." Ik legde het bakje weer terug. Ik vroeg of het dus tabak is. Zij herhaalde: "Maar zonder nicotine." Ik zei dat ik het een volgende keer dan misschien zou nemen. Zij zei vriendelijk lachend: "Het is beter dat je dat niet doet."

Bij de pizzaria bij het busstation in Stockholm hadden ze zowaar vegan kaas, in de vriezer (niet de koelkast). Tijdens het draaien van de pizza, knoopte de pizzamaker een gesprekje aan door te vragen waarom ik geen vlees eet. Daarop antwoordde ik: "Uhhhh." Dat vond hij wel grappig. Het antwoord, of de filosofie die ik voor mezelf inmiddels heb geformuleerd, is dat ik zo min mogelijk geweld wil aanrichten. Maar dat leek me te moeilijk om in het Engels uit te leggen (zijn collega bij de kassa kon slecht kennis, ik nam aan hij ook; en sowieso, ook voor mezelf). De meer simpele uitleg waarmee ik nu kwam was: "I like animals." Dat kon hij snappen :)

Ik ren vaak langs deze speelgoed trekker in Scheveningen, wanneer ik een langere afstand ren. Als ik er dan doorheen zit, stel ik me een kleuter voor die na een dag noeste arbeid op het land zijn trekker vastzet aan het hek, zijn rug strekt en naar de voordeur strompelt. Dat helpt dan.