Remembrance of Earth's Past, The Three-Body Problem en verder: review (spoilervrij)

Realistische kosmische horror, zo zou je het kunnen noemen: ik raad iedereen aan de drie delen te lezen van de boekenserie die begint met The Three-Body Problem. Die serie heet Remembrance of Earth's Past en bestaat uit The Three-Body Problem, The Dark Forest en Death's End. De hele serie is in het Nederlands vertaald, maar in de review in Trouw lees ik dat dat vanuit het Engels is gedaan, waardoor ik denk dat je de boeken beter in die taal kunt lezen (of in het Chinees, uiteraard). Ik deed dat en zoals vaker, zijn het meer de ideeën, dan de taal die het lezen af en toe behoorlijk uitdagend maken. Bonus: de vertaling heeft sporadische voetnoten die me een klein beetje meer over China en haar rijke historie hebben geleerd.

Cixin Liu komt met erg droge, wat je noemt harde scifi; met weinig echt aansprekende karakters; de meest aansprekende zitten nog in The Three-Body Problem. Maar de ideeën zijn ijzersterk. De serie leert je kosmische sociologie (zoals Cixin Liu het noemt) en het verhaal voelt alsof buitenaards contact echt zo zou kunnen verlopen. Waarbij wordt gefocust op overlevingsstrategie en alleen op culturele aspecten als die in dat verband relevant zijn. Sporadisch, als het verhaal dat toestaat, schrijft Cixin wél poëtisch. Maar als je zoekt naar andere motivatie om verder te lezen dan alleen interessante ideeën, zul meer hebben aan die dramatische momenten in het verhaal, waarop de geschiedenis van de mensheid (en niet alleen van de mensheid) een definitieve nieuwe afslag neemt. Die zijn er best veel, maar tegelijkertijd toch niet, als je het afzet tegen de ongeveer 2000 bladzijden die het hele verhaal in de drie boeken beslaat.

Het er komt voor me op neer dat ik nu meer rekening houdt met het bestaan van buitenaards, intelligent leven. En met het potentiële gevaar dat dat met zich meebrengt. Iedereen zou eigenlijk kennis moeten nemen van de ideeën in deze serie. Hoewel er tegelijkertijd voor me, wat dat betreft, ook wat te zeggen valt voor in zalige onwetendheid te blijven leven.