blog

Mijn veganisme is verbonden aan het idee van zo min mogelijk leed veroorzaken. Ik denk vaak aan het geleefde principe van de boeddhistische sekte, die op hun tenen lopen om zo min mogelijk insecten dood te maken. Ik was laatst naar theaterfestival Oerol, op Terschelling, en had een nieuwe kamergenoot mee: Sander. We hadden het over ons anti-muggenspul. Sander zei: "Ik heb er één met Deet die de muggen afschrikt maar niet doodmaakt. Want in Nederland is dat niet nodig, want er is geen malaria." Later vertelde internet me ook nog dat dat doodgaan aan Deet een lijdensweg is voor de mug. Sindsdien heb ik -weer thuis- één mug gevangen en buitengezet. Maar inmiddels sla ik ze weer gewoon dood.

Eindelijk: vegan beef jerky; voor wie het niet kan missen en daarom nog niet vegan is geworden 😃  Hij is ook lekker (mag ook wel, voor vijf euro; bij de Veganistische supermarkt in de Weimarstraat.) -Toelichting- Deze post gaat over de volgende dynamiek: Sommige mensen zeggen: "Ik kan XXX écht niet missen." Waarbij XXX een product op niet-plantaardige basis is. Vervolgens maken bedrijven dit product op plantaardige basis. Het product wordt vervolgens wel verkocht, maar er wordt tegelijkertijd niet minder verkocht van het dierlijke product dat vervangen wordt. Of vaker wordt het product helemaal te weinig verkocht. Want: mensen willen niet echt overstappen. De vraag om de vervanger is alleen een smoes om dat niet te doen. Enerzijds is dat dan maar zo: je moet alleen overstappen als je dat wilt. Maar ik vind deze dynamiek nogal onproductief. (En verder mag plantaardig van mij worden afgedwongen zoals roken bijvoorbeeld wordt ontmoedigd, maar dat min of meer terzijde.) 

Vandaag liep ik de Royal Ten, " het gezelligste hardloopevenement van Den Haag, ieder jaar georganiseerd door The Hague Road Runners ". Dat is tien kilometer vanaf het ROC Mondriaan aan de Mariannelaan, over de Bezuidenhoutseweg, naar Marlot en dan terug via het Haagse Bos en de daar woonachtige Koning (ik zag overigens zijne majesteit noch zijn huis).  Ik haalde mijn streeftijd van onder de 50 minuten! 49 minuten en 1 seconde. :Trots: Maar ik was dus relatief vroeg binnen. Het leek me vervolgens leuk de overige lopers aan te moedigen en toe te juichen, aan de laatste meters voor de finish. Andere gefinishte lopers deden dat ook, maar vooral zag ik familieleden en vrienden staan juichen (die herkende ik aan de niet-sportkleding). Ik stond naast een moeder. Die legde me uit dat dit de eerste keer was dat haar dochter tien kilometer liep.  Toen er iemand voorbij kwam strompelen richting de finish zei ze: "Oh, ik hoop toch niet dat mijn dochter er straks zo bijloopt." ...

Ik kreeg per mail antwoord van GroenLinks Den Haag over mijn vraag waarom GroenLinks zich niet méér uitspreekt inzake Palestina. Maar ik had die vraag letterlijk elf jaar geleden gesteld (om precies te zijn had ik een Tweede Kamerlid gemaild en toen nog geforward naar GroenLinks Den Haag, waar ik zelf actief was).  In het antwoord dat ik nu kreeg stond onder andere dat GroenLinks zondag meedoet met de Rode Lijn actie . Ik doe daar ook aan mee, maar denk dat die actie vooral virtue signaling is. Virtue signaling is niet slecht, maar ik twijfel aan hoeveel de actie zal veranderen: wellícht dat ons extreem-rechtse kabinet hun toon een beetje aanpast. De waarde van het protest zit denk ik meer in dat Nederlanders hun steun laten zien aan Gaza en de Palestijnen. Maar we hebben helaas niet echt de macht een rode lijn te trekken. Hier moet ik ook zeggen: het is geen genocide meer, of dat is het al 80 jaar. Het is een holocaust... Echter zal het kabinet weinig veranderen, omdat Geert Wilde...

Nickel Boys (niet-essentiële spoilers, goede film) Ik liep vanmiddag over straat. Ik kwam langs twee jongens van ca. 12 a 14. Ze hadden gesport, ik geloof hockey. De vader was er ook bij: de ene jongen had met de vader en zoon meegereden. De jongens zeiden iets van: 'nou, dag, he'. De vader iets vergelijkbaars on-eloquents. Ik dacht: dat is jongensvriendschap. Toen moest ik denken aan de film Nickel Boys, die ik gisteravond zag, waar het ook om jongensvriendschap draait. Ik vond plots, nu pas, zó zielig dat die vriendschap in zo'n buitensporig onveilige omgeving tot stand moest komen. Dat gegeven ontroerde me erg.

Hoe doet stadsgids Maup  het? Een poging tot duiding van mij, naar aanleiding van de Atlantikwall-wandeling die ik 9 februari 2025 meeliep en eerdere wandelingen die ik meedeed. Stadsgids wordt je niet omdat je de vacature tegenkomt terwijl je op Monsterboard zoekt naar een 9-tot-5-baan. De achtergrond voor een gemiddelde stadsgids zal zijn: je bent geïnteresseerd in geschiedenis in het algemeen, alsmede in de geschiedenis van je directe omgeving, zoals je straat, buurt of stad/dorp. Je vertelt hier graag over aan iedereen waarvan je denkt dat die het maar wil horen. Misschien raken je directe naasten verveeld van wéér zo’n verhaal. En dan, op een dag, kom je tot de realisatie dat je van je hobby een beroep kunt maken: als mensen voor kennis moeten betalen (al is het maar een klein bedrag), dan tonen ze méér aandacht en zijn ze meer betrokken.  Zo stel ik me voor.  En ik stel me voor dat je het alleen kunt volhouden als stadsgids, als je dat enthousiasme weet vast te houd...

De Lm Drum, een versie van de LinnDrum, door Behringer Mijn huidige special interest synth is de LinnDrum. Deze video, van Alex Ball , geeft een goed overzicht van de LinnDrum: kort de geschiedenis, uitgebreider de sound. De Linndrum is beroemd om haar karakteristieke geluid en omdat het de eerste drummachine was met digitale samples (of de eerste met digitale samples die enigszins toegankelijk was voor het grotere publiek; “enigszins”, omdat hij 3000 dollar kostte: bijna 10 duizend euro nu). Mijn eerste kennismaking met de LinnDrum  was in FL Studio, waarin ik al mijn elektronische muziek maakte (20 jaar geleden; een niet heel overzichtelijk overzicht vind je op http://martijnschackmann.nl/music.html ). In FL Studio zaten standaard drum samples waarvan de naam begon met Ln, als ik het me goed herinner. Omdat de samples gratis met FL Studio kwamen, dacht ik dat ze wel slecht moesten zijn, net als de standaard kick van FL Studio zelf, die letterlijk plastic klonk. Maar die kick von...

Blog over mijn bezoek aan Brugge, in België, en het lopen van vier dagen Kustpad, in Zeeland, van Sluis naar Neeltje Jans. De foto's vind je ook in dit album .  Ik heb deel 2 en 3 van het Kustpad erop zitten: Zuid- en Noord-Holland, Friesland en Groningen. Nu rest mij deel 1: Zeeland . Ik eerst dacht: dat moet goed bereikbaar zijn vanuit Den Haag, maar beginpunt Sluis is vier uur met het OV. Ik keek dus of ik ergens in Sluis of ergens in de buurt wilde overnachten. Zo'n plaats bleek er te zijn: Brugge. Nog steeds een uur met de bus, maar ik wilde graag naar Brugge, omdat daar de fantastisch leuke film In Bruges  speelt. Ik herkeek die film na mijn trip en zag tot mijn vreugde daarin een shot van de Onze Lieve Vrouwe  kerk in de mist, net zoals ik die op de foto nam (zie hier rechts). Ik kwam 27 december in Brugge aan, en de film speelt ook precies in de kerstperiode. En dan is het mistig en koud, legt Ken (Brendan Gleeson) in de film uit, ik geloof aan Harry (Ralph Fienne...