Geschiedenisdocenten en ik, samen voor West-Papoea

Raki Ap credit mij voor dat ik hem de klimaatbeweging heb binnengehaald, en hem zo een groter podium heb gegeven voor zijn strijd voor Free West Papua Campaign (Nederland). Als hij dat doet, dan geef ik terug: “Maar jíj hebt de klimaatbeweging veel gebracht. Het verhaal van West-Papoea hóórt bij de klimaatbeweging: de grote schade die BP in West-Papoea aanricht, de kleine island-states in de Pacific die door zeespiegelstijging onder water verdwijnen.”

Zoals Raki de klimaatbeweging verrijkt, heb ik besloten bij te dragen aan de strijd voor een vrij West-Papoea. Ik heb gezegd tegen Raki: “Maak gebruik van mijn expertise voor jullie campagne. Ik kan bijvoorbeeld video-interviewtjes doen of ik kan mensen van jullie campagne begeleiden in dit te gaan doen.”

Raki blij en vrijwel gelijk met een verzoek: of ik interviewtjes kon doen op een avond met thema ‘verzwegen geschiedenis’, van de commissie wereldgeschiedenis van de Vereniging voor Geschiedenisdocenten Nederland (VGN). Deze avond zou superbelangrijk zijn voor Raki en West-Papoea, omdat het een stap is richting hun verhaal eindelijk écht opgenomen te krijgen in het Nederlands geschiedenisonderwijs (momenteel bestaat die officieel nog maar uit één regel).

Ik heb Raki inmiddels best vaak zien spreken. Hij verveelt nooit en wordt er steeds beter in. Op de avond met de geschiedenisdocenten werd ik ontroerd door zijn verhaal. Ik was blij daarna twee geschiedenisdocenten in mijn videointerviewtje te kunnen vragen: “Wat deed Raki’s verhaal met je?”’ Ik hoopte op diepe ontroering, maar kreeg als antwoord twee begeestigde brainstorms over hoe West-Papoea in geschiedenislessen opgenomen kan worden. Dat vond ik ook goed, toepasselijk en eigenlijk nog beter. Want het klópte gewoon, want naast dat ik ontroerd was geweest door Raki’s verhaal, had het mij ook aangesproken op mijn karakteristieke eigenschap: activist zijn; ik had erdoor de barricaden op willen springen voor een vrij West-Papoea. Met mijn camera en videointerviewtje had ik dat nu dan ook al op mijn manier gedaan. En de geschiedenisdocenten gingen dat op hún manier doen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ronde bakjes

Afbeelding
Ik ben nu in Stockholm, Zweden. Ik was in de supermarkt om vegan ontbijtspullen te kopen. Ze hebben er veel knäckebröd (maar ik kocht roggebrood, voor de terugreis, later). Bij de kassa vroeg ik (in het Engels) aan de cassiere wat de rondje bakjes in de schap naast haar waren (die schappen die je willen verleiden; de bakjes stonden nog prominenter dan de chocoladerepen). Ik had er ook al één uitgekozen voor mezelf: niet mint, maar grape (de bakjes hadden uitgebreidere, hippe Engelse namen, die ik nu niet meer uit mijn hoofd kan reproduceren). Zij: "Mensen doen het in hun mond, achter hun lip, om erop te zuigen. Het is zonder nicotine." Ik: "Oh, ik dacht dat het kauwgom was." Ik legde het bakje weer terug. Ik vroeg of het dus tabak is. Zij herhaalde: "Maar zonder nicotine." Ik zei dat ik het een volgende keer dan misschien zou nemen. Zij zei vriendelijk lachend: "Het is beter dat je dat niet doet."
Meer lezen

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers

Ik ben vandaag geopereerd aan mij oor, aan mijn trommelvlies. Daar zat een klein gaatje in dat niet dichtging. Dat gaatje kun je dan laten zitten, maar ik was wel klaar met de ontstekingen, die je met dat gaatje eerder oploopt (één of twee keer per jaar, in mijn geval). En ook met dat ik, om ontstekingen te ontlopen, niet of nauwelijks zwom. Ik heb de operatie tweemaal eerder gehad: toen ik ongeveer acht jaar was en vijftien. De ingreep viel reuze mee: hij duurde een uur. Maar was wel onder gehele narcose. Het was dus een uur, plus een uur uitslapen en nu een paar dagen rustig aan doen en pijnstillers slikken (maar vooralsnog heb ik geen pijn). Er heeft dus ook geen onbreking plaatsgevonden in mijn Facebookgebruik Ik nam en plaatste een foto die ik nam terwijl ik naar het ziekenhuis liep, van de boom in de Laurierstraat met het gedicht erachter: mijn geboortestraat alles is kleiner geworden behalve de boom Ik zeg dit voor de grap, van het Facebookgebruik. Maar ik denk nu: wellicht vond...
Meer lezen

This big city life update: bike parking problems

This big city life update: bike parking problems Behind the doors, in the shadow of this building: http://goo.gl/maps/7tKOM  is where I park my bike. Yes, Dutch have parking places for bikes. I've asked my stupid landlord scumbag whether they could put a roof over the parking place, but they didn't. So it isn't that great after all (through the doors you get to outside again, behind the building).  Once a week, approximately, I come home with my bike and I have to jump over, o r wade through streams and pools of fresh pee to get to the doors. This does not please me. Many a moment I've spent dreaming about what I'd do to the person I'd catch peeing. So last Friday night, 11 PM, I got home and there was a guy peeing, and I was like: 'now what?'. Really there was only but one thing to do: ignore. So I just walked to the door with my bike, to come shoulders next to the guy peeing. My plan proved to be a success because then the guy started saying: ...
Meer lezen