Ik heb mijn lidmaatschap van GroenLinks opgezegd. Bedankt aan die partij en alle mensen daar.
Het is nogal inert van me dat ik dat nu heb gedaan, want in veel opzichten had ik voor mezelf reeds afscheid genomen toen ik bij Den Haag Fossielvrij actief werd, zo’n drie jaar geleden.
Ik was trouwens ook inert met mijn lid worden, nu alweer zo’n negen jaar geleden, in 2010. Ik sloot me toen aan bij de webredactie van GroenLinks Den Haag en dacht: ‘Ik moet ook maar lid worden van GroenLinks, waarom heb ik dat eigenlijk niet eerder gedaan?’
Ik heb meer dan vijf jaar webredactie gedaan voor GroenLinks Den Haag, met bijna evenveel jaren als eind-/hoofdredacteur. Daarbovenop heb ik één editie meegeschreven aan GroenLinks Magazine, maar daar besloot de partij niet mee verder te gaan.
Ik heb twee jaar bestuur gedaan voor GroenLinks Den Haag en op de lijst gestaan in 2014.
Ik heb veel campagne gevoerd, online maar ook offline, op straat en langs de deuren.
Dit alles was leerzaam, interessant en gezellig. Ik zou eenieder die politiek geïnteresseerd is zeker aanraden lid te worden van een partij en actief te worden.
Maar voor mij is dit hoofdstuk afgesloten. Ik focus me het liefst op één ding tegelijkertijd en met mijn overstappen op Den Haag Fossielvrij en de bredere, Nederlandse klimaatbeweging, ben ik van politiek actief, activist geworden.
Het heeft niet alleen met die organisaties te maken, maar de overstap is me niet licht gevallen. Ik denk dat mijn GroenLinkslidmaatschap ook een soort coping voor me was: dat ik mezelf wijsmaakte dat als het programma van die partij zou worden uitgevoerd, het goed zou komen met de wereld. Maar dat is niet zo en dat gebeurt niet. Voor mijn eerdere nepzekerheid is een doffe wanhoop in de plaats gekomen. Die kun je wegrennen door hard actie te voeren, maar tegelijkertijd wéét je dat dat een druppel op de gloeiende plaat is. Dat gat kun je dan invullen met gemeenschapszin met je medeactivisten, en dat doe ik ook, maar die had ik ook bij GroenLinks, dus dat is dan een slechte trade-off.
Blijft over een andere motivatie die ik had: de wereld beter leren begrijpen. Dat doe ik nu, en dat is goed. Maar omdat ik zo erg bezig ben met de slechte kanten van de wereld, zal ik, om het meer dragelijk te houden, me tegelijkertijd meer op het mooie kanten moeten richten.
Dat aan existentiële achtergrond voor me.
Ik heb mijn politiek-inhoudelijke overwegingen al best uitgebreid eerder toegelicht, maar kort en hopelijk goed:
Ik vind GroenLinks een middenpartij. Middenpartijen hebben hun functie, maar ik ben er nu zelf te links voor.
Preken voor eigen parochie als een links iemand dat zegt, maar in een gezond politiek spectrum, moet ook een sterk links vertegenwoordigd zijn. GroenLinks verzaakt haar taak wat dat betreft nu.
Nederland verrechtst vreselijk momenteel, ik denk dat een antidotum, hét antidotum daartegen is een écht links geluid laten horen, zoals sommigen buiten Nederland dat doen, zoals Sanders en Corbyn. GroenLinks, echter, geeft toe aan rechts, en daarmee lever je je aandeel aan de verrechtsing. Een meer linkse middenpartij met de nodige zetels heeft haar functie, maar hoe snel en hoe goed wordt het gat op links nu gevuld?
Dit is hoe ik het in mijn opzegmail zei:
Ik vind GroenLinks teveel meepraten met schadelijk rechts, zie bijvoorbeeld en politici als Zihni Özdil en ook Jesse Klaver, die vooral veel zwijgt, bijvoorbeeld over Zwarte Piet.
Op economisch vlak, denkt GroenLinks teveel dat in het huidige systeem de oplossing gevonden kan worden. Dat kan echt niet meer, op dit moment waarop de ecologische wereld nagenoeg ten onder gaat.
Ik vind politiek interessant. Ik wil mijn bijdragen blijven leveren. Op social media door kritisch te blijven op gevestigde en linkse partijen. Ik overweeg me ook weer aan te sluiten bij een partij. Dat kan zijn Partij voor de Dieren, die het in ieder geval economisch goed begrijpt, maar, vind ik, echt niet wat betreft dat alle strijden voor rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid één zijn. Dat kan zijn bij de Internationale Socialisten en bij BIJ1.
En ik ben nu dus ‘lid’ van het activisme  

Reacties

Populaire posts van deze blog

'Allahu Akbar'

Witte Onschuld en Joris Luyendijk

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers