Hoe het met me gaat, is een spectrum (of: 'valt op een spectrum'). Dat wordt mijn nieuwe standaard antwoord. (Of, als ik daar zin in heb, iets niet-commiterends, als: 'ach ja').
'Goed' of 'slecht' is zo vaak kort door de bocht. Bepaalde aspecten die goed gaan, of slecht, zijn daarbovenop de ene keer belangrijker dan de andere. En ze zijn zo onvergelijkbaar.

Jump Pietjes

Ik schrok me een hoedje toen ik vorig jaar enigszins toevallig tegen Zwarte Pieten aan het einde van de sinterklaasstoet aanliep. Tegen de Jump Pietjes van Planet Jump, om precies te zijn. Het voelde unheimisch en een beetje bedreigend.

Ik weet niet precies waarom ik schrok. Het is een wirwar aan redenen.
Toen ik begon mee te doen met protesteren met Kick Out Zwarte Piet (KOZP,) twee jaar geleden, was ik nog niet heel erg bij het onderwerp betrokken. Ik vond Piet wel fout, maar vóelde dat nog niet echt. Ik ging vooral mee omdat ik de filmbeelden had gezien van dat KOZP nogal gewelddadig werd ingerekend in Rotterdam. Ik kreeg daarvan behoorlijk sterk de indruk dat er met twee maten wordt gemeten en wilde dat voor mezelf zien.
Pas nadat ik mee was geweest met KOZP ben ik me meer gaan verdiepen. Of eigenlijk in antiracisme en breder: alle emancipatiestrijd en wat identiteitspolitiek wordt genoend ('identiteitspolitiek' is een term die vooral gebruikt wordt om die strijd weg te zetten, maar voor mij persoonlijk betekent het alle emancipatiestrijd zoals die nu wordt gevoerd).
Het was geen plots moment, maar een geleidelijke ontwikkeling dat ik ben gaan inzien en vervolgens vóelen: Zwarte Piet is super racistisch. Geleidelijk ontwikkeld inzicht, maar het overvalt je dan plots als je een Piet ziet.
Ik was daarvoor ook wel al eens geschrokken, bijvoorbeeld toen ik een Piet op werk zag.
En hier moet ik een kanttekening plaatsen: het is mijn privilege, als wit persoon, om niet of nauwelijks geconfronteerd te worden met (dagelijks) racisme. Zwarte mensen en mensen van kleur zullen véél meer gevoelens hebben bij Zwarte Piet en ander racisme.
Het schrikken dat ik deed lijkt óók een beetje op hoe het was toen ik klein was. Dat zit er ook een beetje bij (Sinterklaas ervaarde ik als indrukwekkend, maar Piet als eng. Best erg om zo te constateren).
"Unheimisch en een beetje bedreigend" heb ik ook gezegd in mijn andere blog, over het geweld dat het protesteren met KOZP oproept bij de pro-Pieten. Dat geweld heeft iets oers, maar bepaald niet in positieve zin.
Een ander zijstapje: ik ga Sinterklaas waarschijnlijk niet meer leuk vinden. Of het hele feest moet wat mij betreft anders, dat gedoe met boete en schuld kan niet echt meer. ('Is het dan nooit genoeg voor die KOZP-lui?' Antwoord: ík heb nooit gezegd dat 'alleen dit of dat element anders hoeft'. Maar van de andere kant roept men wel net iets te hard: 'maar na [vul een aanpassing in, meestal roetvegen] moet men echt zijn mond verder houden'.)
Maar het geweld van de pro-Pieten legt dus een knoop in mijn buik. Ik was niet bij het geweld in Den Haag, vorig jaar, want ik was eerder weg omdat ik eerder dacht dat het was afgelopen (het protest verliep warrig, omdat KOZP op geen enkele zichtbare plek van de gemeente mocht staan). Ik was wat gaan drinken met mede-demonstrant Liesbeth en op dat moment kreeg ik een sms'je van iemand die er nog bij was, dat er geweld was.
Dus dat droeg ik allemaal mee toen ik tegen de Jump Pietjes aanliep.
Wat niet meespeelde, maar dat had kunnen doen, was dat ik eerder over de Jump Pietjes had gelezen, als advertentie op Facebook of Twitter, of misschien gewoon als post. Ik vond het superschattig toen ik het las: Jump Pietjes. Maar ik was er toen niet vanuit gegaan dat ze zwart zouden zijn. Al het andere klopte ook wel aan ze, qua schattigheid: ze jumpten op een trampoline op een wagen die meegetrokken werd in de stoet.
Superschattig, maar dat registreerde ik pas achteraf, want op het moment zelf was ik vooral perplex.

Schaf Zwarte Piet ook bij de intocht in Den Haag af!

Vandaag wordt de Sinterklaasintocht in Den Haag, met traditionele Zwarte Pieten, in de raad behandeld. Ik was te laat met aanmelden voor inspreken, maar had wel een tekst opgesteld:

Ik zat in één van de bussen die op de snelweg door de later zo genoemde blokkeerfriezen werden tegengehouden. Het tegenhouden was een gevaarlijke daad maar eigenlijk voelde ik me pas echt unheimisch, bedreigd wel, door de auto’s met mensen die daarna nog naast onze bussen kwamen rijden om een middelvinger naar ons op te steken. Als die mensen ons zo op de snelweg hadden opgezocht, zou dat betekenen dat ze ons zouden blijven volgen? Wat als ik straks niet meer in de groep van anti-Pietdemonstranten zat, zou ik dan wel veilig zijn?

Veel meer onveiligheid en bedreiging tegen anit-Pietdemonstranten was er vorig jaar, door heel het land. In Den Haag werden anti-Pietdemonstranten door hooligans opgejaagd. Dat gebeurde ook in andere steden. In Eindhoven werden anti-Pietdemonstranten met eieren bekogeld waar de politie bijstond. In Rotterdam infiltreerde extreem-rechts als Zwarte Pieten de mensenmassa en werden anti-Pietdemonstranten fysiek belaagd.

Voor dit jaar heeft het extreem-rechtse Pegida al aangekondigd in Apeldoorn als Zwarte Piet te verschijnen.

Er moet gewoon tegen dit soort geweld worden opgetreden. Maar als je ziet hoe het gaat met de tractoren, dan heb ik wel zoiets van: ga er maar aan staan.

Maar er is een voordehandliggende oplossing: schaf Zwarte Piet af. Wethouder Van Alphen zegt dat Den Haag op de weg van geleidelijke afschaffing zit. Maar geleidelijke afschaffing is nutteloos polderen. Want er *is* geen gemakkelijke manier om mensen te laten inzien dat ze jarenlang een blinde vlek hebben gehad en hebben bijgedragen aan het in stand houden van een racistische karikatuur en daarmee van structureel racisme. Er *is* geen reden om de pleister er niet in een keer af te trekken.

Stop nú met Zwarte Piet en maak Sinterklaas nú leuk voor álle kinderen en volwassenen.

#Zwarte Piet is Racisme #Zwarte Piet Niet

1. Naar aanleiding van: 

https://www.oneworld.nl/mensenrechten/westerse-klimaatactivisten-moeten-schuld-erkennen/

Ik denk dat óók klimaatactivisten moeten inzien: wit is ook een kleur (https://www.npostart.nl/2doc/18-12-2016/VPWON_1257605).
Dit is iets waar iedereen doorheen moet, op weg naar een echt gelijkwaardige wereld. En het is pijnlijk omdat het gaat om honderden jaren van extreem geweld en onderdrukking, gebaseerd op ras.
De schuld daarvoor heb je als wit persoon niet voor gekozen, maar het is iets dat je meedraagt en waar je iets mee moet. Het is een ander soort schuld dan die je hebt als je iemand een klap verkoopt, of iemand voor iets racistisch uitscheldt.
De schuld is daarbij ontstaan doordat men het rasonderscheid ooit echt heeft uitgevonden,  om er geweld en onderdrukking mee te legitimeren. Je mag er daarom ook boos op zijn (of beter op dat ras construct). Als je maar niet doet of je slachtoffer bent. Want het zijn anderen, zwarte mensen en mensen van kleur, die de klappen altijd hebben moeten opvangen en nog steeds benadeeld worden. En witte mensen worden nog steeds vooropgesteld, op het oneigenlijke kenmerk van hun huidskleur. (En ze zijn ook heel rijk geworden. Sommigen veel meer dan anderen, maar dat is weer een andere ongelijkheid die bestreden moet worden.)

Vind je het oneerlijk dat dit in de klimaatbeweging aangepakt moet worden? Doet die niet al genoeg?
Als je je dat afvraagt, vraag dan ook: als het niet in de klimaatbeweging gebeurt, denk je dan dat het op andere plaatsen zal gebeuren? Hoe denk je anderen mee te krijgen in de klimaatstrijd als je laat blijken dat jij niet om andere stijden geeft?
Alle strijd is één.
To change everything, we need everyone.

Cancel culture (English)

Cancel culture is bad.

Just stating cancel culture is bad, is bad as well, though. Because it's more nuanced.

How I see it:
We're usually talking about marginalized groups that fall victim to problematic behavior. The problematic behavior displays in a person, but it's also in society. It's structural, systemic, institutionalized.

It's valuable to call out problematic stuff. But somewhere along the line a call-out turns into cancel culture. Between those two is where nuance lies. So for instance: at what point does someone deserve a second chance?

Cancel culture

Cancel culture is slecht.

Maar zeggen dat cancel culture slecht is, is ook slecht, want het ligt genuanceerder.

Hoe ik het nu zie:

Het gaat meestal om gemarginaliseerde groepen die het slachtoffer zijn een problematische gedraging van iemand. Het problematische ligt bij die persoon, maar komt ook voort uit de maatschappij waarin we leven. Met andere woorden: het is een structureel, systeem of institutioneel probleem.

Het is waardevol iets problematisch te benoemen. Maar ergens gaat een eenvoudige call-out over in cancel culture. Tussen die twee schuilt de nuance. Dus bijvoorbeeld: wanneer verdient iemand een tweede kans?

Sommige van de verstandigste mensen die ik ken, gaan op de stomste vliegvakanties.

Is er een onderscheid in vliegvakanties?

Ja. Zonvakanties zijn het stomst: hoe verder hoe erger.

Als je een land gaat verkennen, kan ik er meer begrip voor opbrengen. Maar... ik moet dan toch denken aan wat een klimaatje van me ooit schreef: iedereen probeert er nog voor zichzelf uit te halen wat erin zit.
Terwijl we al lang weten dat we ver in het rood gaan, op de CO2-balans.