blog

Bij de koffiezetautomaat hadden we het over de Fabeltjeskrant. Ik vertelde over mijn favoriete moment: Indertijd waren er Tweede Kamerverkiezingen en toen hield het Fabeltjesbos ook verkiezingen. Daarvan is me altijd bijgebleven dat een handjevol kinderen op Woefdram had gestemd. Een kindje had een stemverklaring afgegeven: omdat ze het zielig vond dat iedereen een hekel aan hem had. Dat vind ik dus nog steeds lief. Om dit verhaal nu goed af te ronden, verzon ik er nu bij: "Ik denk dat toen ik dit zag, ik links ben geworden." Epiloog: Ik lees op https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Fabeltjeskrant dat Chico Lama de verkiezingen won. Ik weet geeneens wie dat is, dus blijkbaar was ik toen nog niet zo bezig met multiculturaliteit. Ik dacht eigenlijk dat Bor de Wolf had gewonnen, een erg centristische kandidaat.

Het is moeilijk aan te tonen dat Partij voor de Dieren niet om de antiracismestrijd geeft. Het is misschien sowieso correcter om te zeggen dat PvdD minder om mensen geeft dan om dieren. Is het niet goed om minder om mensen te geven dan om dieren? In eerste instantie vind ik het verleidelijk daarin mee te gaan. Mensen op een lagere rang zetten is dan een eerste stap richting gelijkwaardigheid voor dieren. Maar ik kan dat vinden vanuit een positie van privilege: wit privilege en nog heel wat andere geprivilegieerde posities (economisch, klasse, sekse enz.). Maar als je minder privileges bezit, wordt het een stuk minder makkelijk erin mee te gaan. En het wordt zelfs een beetje pijnlijk. Want geeft PvdD dan bijvoorbeeld meer om dieren dan om gekleurde mensen? Het is moeilijk aan te tonen dat Partij voor de Dieren niet om de antiracismestrijd geeft. Maar, om het om te draaien en meer constructief te maken: Partij voor de Dieren kan aantonen dat ze er wél om geven door echt, actief solidair