Motivaties voor mijn strijd voor klimaatrechtvaardigheid

Een collega zei me dat ze mijn strijd tegen Shell zinloos vindt. Daarop deelde ik wat van mijn motivaties voor mijn strijd voor klimaatrechtvaardigheid met haar:

Een goede kennis van me is toen hij anderhalf was naar Nederland gevlucht vanuit West-Papoea (dat is Raki, nu in de dertig, te zien in deze playlist: https://www.youtube.com/playlist?list=PLtShtd9JKzWyoqX6LQ7dE-7CKGaLgAciQ). Hij strijd nu voor de erkenning van rechten voor zijn volk en een onafhankelijk West-Papoea. Zijn volk doet dat al langer dan hij nu oud is, daarbij vonden zij talloze malen geen gehoor of liepen zij tegen scepsis op.

Hoe slaat dat op mij? Ik ga er niet vanuit dat de strijd voor klimaatrechtvaardigheid en een eerlijkere samenleving makkelijk is. Maar welke makkelijk te winnen strijd is de moeite waard gestreden te worden?

Ik denk dat de maatschappij anders ingericht moet worden. Als voldoende mensen dit willen en zich ervoor in willen zetten, dan kunnen we dat bereiken.

Hoe de huidige maatschappij is ingericht is een gevolg van keuzes. Andere keuzes zijn mogelijk. Het huidige systeem probeert zichzelf in stand te houden en mensen te demotiveren zich in te zetten voor verandering of ze alleen binnen bestaande lijntjes te laten kleuren. Dat wetende, móet ik wel mijn eigen plan trekken.

Maar de de strijd voor klimaatrechtvaardigheid is óók leuk: ik kan dingen doen die ik interessant vind; de klimaatbeweging zit vol toffe mensen; en ik vind het interessant te ontdekken hoe de wereld in elkaar zit.

Ten slotte is deze strijd voor rechtvaardigheid voor mij een keuze, een privilege, waar het voor veel mensen, overal ter wereld, een kwestie van leven of dood is.


Reacties

Populaire posts van deze blog

'Allahu Akbar'

Witte Onschuld en Joris Luyendijk

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers