Waarom ik me de antiracismestrijd was gaan aantrekken, vroeg iemand me. Ik antwoordde dat mijn hoofd even teveel overliep voor die vraag.
Maar dat was het niet echt.
Want ik had het antwoord klaar dat ik vaak heb gegeven: ik zag een filmpje van hoe Kick Out Zwarte Piet niet zonder geweld werd ingerekend in Schiedam. Ik zag hoe dat niet klopte en een paar jaar later besloot mee te doen met een Kick Out Zwarte Piet protest. En toen ben ik me ook meer gaan verdiepen.
Maar dat is niet heel het antwoord.
Ik heb al veel langer, de helft van mijn leven, misschien heel mijn leven vagelijk racisme waargenomen.
Tot vlak voordat ik dit schrijf vond ik het best goed van mezelf, dat ik een beetje door wit privilege kon heenkijken, alsof ik een soort super power had.
Maar het is geen super power: ik schaam me nu eigenlijk dat ik me niet eerder heb uitgesproken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

'Allahu Akbar'

Witte Onschuld en Joris Luyendijk

Een ode aan het ziekenhuis en verplegers