Te doen of niet te doen

Een te-doen-lijstje wordt al snel een doe-ik-later-lijstje.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een moment tijdens de Antwerpen Marathon

Afbeelding
Een moment tijdens de Antwerpen Marathon, die ik gisteren liep: Na een brug onderdoorgang, was er een bocht naar links. Ik sneed hier -al rennend- een beetje af, door van de weg, op de stoep te gaan. Hierdoor zag de politieagent die het verkeer stond te regelen me niet aankomen. Hij dacht dat er een onderbreking was in de stroom van lopers. Dat moment gebruikte hij om een groep wachtende kinderen over te laten steken. Ik geloof dat het orthodox-Joodse kinderen waren. We liepen namelijk door Joodse buurten. De kinderen hadden nette, zwarte kleding aan. In mijn beleving. Wat het moment zo mooi maakte: De kinderen renden naar de overkant. Ik ging de bocht om. Een kort ogenblik renden we zo dezelfde kant op. De kinderen stóven voor mij weg. Lachend, vrolijk, speels. Maar dat leken ze heel gecoördineerd te doen. Ik ervaarde een associatie van dat we een vlucht vogels waren in een omgekeerde, uitwaaierende v-formatie, met mij als punt van oorsprong. (Haven Antwerpen, foto door medeloper Alfr...
Meer lezen

Mug

Mijn veganisme is verbonden aan het idee van zo min mogelijk leed veroorzaken. Ik denk vaak aan het geleefde principe van de boeddhistische sekte, die op hun tenen lopen om zo min mogelijk insecten dood te maken. Ik was laatst naar theaterfestival Oerol, op Terschelling, en had een nieuwe kamergenoot mee: Sander. We hadden het over ons anti-muggenspul. Sander zei: "Ik heb er één met Deet die de muggen afschrikt maar niet doodmaakt. Want in Nederland is dat niet nodig, want er is geen malaria." Later vertelde internet me ook nog dat dat doodgaan aan Deet een lijdensweg is voor de mug. Sindsdien heb ik -weer thuis- één mug gevangen en buitengezet. Maar inmiddels sla ik ze weer gewoon dood.
Meer lezen